کمک به دیگران

سینگر به تفصیل تحلیل می‌کند که چرا و چگونه باید علایق موجودات را سنجید. به نظر او، منافع یک موجود را باید همیشه بر اساس ویژگی‌های عینی آن موجود سنجید، نه بر اساس تعلقش به گروهی انتزاعی. سینگر تعدادی از مسائل اخلاقی از جمله نژاد، جنسیت، توانایی، گونه، سقط جنین، اتانازی، نوزادکشی، آزمایش جنین، وضعیت اخلاقی حیوانات، خشونت سیاسی، کمک‌های خارجی از کشورهای دیگر و این‌که آیا ما موظف به کمک به دیگران هستیم را مطالعه می‌کند. ویرایش دوم ۱۹۹۳ فصولی در مورد پناهندگان، محیط زیست، برابری و ناتوانی، آزمایش رویان، و رفتار با دانشگاهیان در آلمان اضافه می‌کند. ویرایش سوم که در سال ۲۰۱۱ منتشر شد، فصل مربوط به پناهندگان را حذف کرده و شامل فصل جدیدی در مورد تغییرات آب و هوایی است.

در پاسخ به عدم توانایی خود برای ادامه تحصیل، غفار خان برگشت و کمک به دیگران را شروع کرد. مانند بسیاری از مناطق جهان، اهمیت استراتژیک استان مرزی شمال غرب که به تازگی شکل گرفته (در حال حاضر خیبر پختونخوا پاکستان) به عنوان یک موقعیت برای راج بریتانیا از نفوذ روسیه، و علاوه بر آن سود کمی برای ساکنان آنجا دربرداشت. ظلم و ستم از بریتانیا، سرکوب مراجع دینی، و خشونت و انتقام‌گیری فرهنگ باستانی، غفار را بر آن داشت که برای خدمت و بالا بردن سطح دانش مردان و زنان سعی و تلاش خود را شروع کند. در سن ۲۰ سالگی، غفار اولین مدرسه خود را در یوتزای افتتاح کرد. این یک موفقیت مقطعی بود و او چندی بعد به یک دایره بزرگتر از اصلاح طلبان فکر دعوت شد.

کایر واژه‌ای طبری به معنای "یاری کننده" است، کسی که به کایر فردی می‌رود در واقع وقت و نیروی خود را به‌صورت رایگان صرف کمک به دیگران می‌کند.

مفهوم بشردوستی عبارت است از اصول اخلاقی که مرتبط با نیکوکاری، مهربانی، همدردی و … نسبت به همهٔ مردم جهان می‌باشد. این مفهوم قدمتی به طول تاریخ دارد، ولی وجه اجتماعی و فراگیر آن را می‌توان جدید و تکامل‌یافتهٔ وجه فردی بشردوستی دانست که قدمتش به چند دهه می‌رسد. رفتارهایی شبیه تبعیض جنسی، تبعیض‌های قومی و نژادی، طبقه‌بندی اجتماعی، سوء استفاده جنسی، تفکیک مذهبی و ملیتی و … با مفهوم بشردوستی منافات دارد. افراد بشردوست، انسان‌ها را به صرف همنوع بودنشان پذیرا هستند و معیار دیگری برای کمک به دیگران برای خود قائل نیستند.