کم مایه

ز بی تمیزی این ناقدان کم مایه گهر به قدر خزف گشته زر به نرخ سفال

چه گویم خود چه ها آمد به روزم چسان کردند کم کم مایه سوزم

ابر را دیدیم چون ما چشم گریانی نداشت برق هم کم مایه بود از شعله سامانی نداشت

نسبت دل با خودم دیدم، بسی کم مایه بود بر جنون افزودمش تا قابل زنجیر شد

بجان با خوبرویان بهر بوسی منِ کم مایه بازاری نکردم

دین و دنیا هر دو باید باخت در بازار عشق مردم کم مایه را خود با چنین سودا چه کار؟

چشمی فکن بحال گدایان خود که ما کم مایه ایم و لطف تو بسیار یا علی