کلدانی

ژنرال نبوپلسر در سال ۶۲۶ پ. م. در بابل به قدرت رسید و این آغاز دوران بابل نو (۶۲۶-۵۳۸ پ. م.) است. امپراتوری جدید بابل کلدانی می‌باشد.

وناتن بت کلیا نماینده ادوار ششم، هفتم، هشتم و نهم اقلیت دینی آشوری و کلدانی در مجلس شورای اسلامی، گفت: «۱۷۲ نفر از آشوریان در سوریه در دست داعش اسیر هستند که داعش برای آزادی آن‌ها ۲۶ میلیون یورو طلب کرده است ولی هیچ نهاد مدعی حقوق بشری به این مسئله اعتراض نمی‌کند».[[۴]]

زرتشتیان و کلیمیان هر کدام یک نماینده و مسیحیان آشوری و کلدانی مجموعاً یک نماینده و مسیحیان ارمنی جنوب و شمال هر کدام یک نماینده انتخاب می‌کنند. در عین حال، پیروان این ادیان در قوانین ایران از حقوقی برابر با شهروندان مسلمان برخوردار نیستند و محدودیت‌هایی نیز برای فعالیت‌های دینی آنان وجود دارد. همچنین محدودیت‌های بیشتری شامل حال مذاهبی می‌شود که در قانون اساسی جمهوری اسلامی به رسمیت شناخته نمی‌شوند؛ از جمله بهائیان، یارسان و سایر اقلیت‌ها که در سه دهه اخیر گزارش‌های متعددی از آزار آنان منتشر شده است.

در سدهٔ نوزدهم در این شهر ۶ هزار نفر زندگی می‌کردند که ۲۵۰۰ نفر آن‌ها کرد، ۱۹۰۰ نفر یهودی و ۱۶۰۰ نفر کلدانی بودند.

در قرن هفتم نیروهای اسلامی به بابل حمله کردند. در این زمان بابل به سرعت عربی و اسلامی شد. اعراب به مسیحیان اجازه پرستش دادند و کلیسای کلدانی مسیحی هنوز نیز در عراق وجود دارد.

ژنرال نابوپولاسار در سال ۶۲۶ پ.م. در بابل به قدرت رسید و این آغاز دوران بابل نو است. امپراتوری جدید بابل کلدانی می‌باشد. نابوپولاسار از ۶۲۶ تا ۶۰۵ پ.م. حکومت کرد، و دوباره شهر بابل به عنوان پایتخت امپراتوری بابل برگزیده شد و سلسله جدید فرمانروایان بابل را بنیاد نهاد. شهر بابل تحت فرمانروایی کلدانیان مجدداً عظمت خود را بازیافت. امپراتوری قدرتمند آشور در ۶۱۲ پ. م با هجوم متحد ماد و بابل سقوط کرد و قدرت از نینوا به بابل منتقل شد.

در سال ۵۹۷ پ. م؛ که نبوکدنصر دوم به اکدی نِبُوخَذنِصَّر امپراتور بابل سرزمین یهودیه را به تصرف درآورد، بسیاری از مردمان آن را که توان کاری داشتند به اسارت به بابل برد که در آن هنگام پایتخت کلدانی محسوب می‌شد. سرزمین یهودیه به صورت یکی از ایالات دور افتاده امپراتوری بابل درآمد.

اهواز مرکز اقلیت دینی مندائیان در ایران است که اکثراً در پیشه نقره‌کاری فعالیت دارند. اهواز یکی از اسقف‌نشین مسیحیان کاتولیک کلدانی است و شماری از آشوریان را در خود جای داده است.

موبدان میترائیسم یا به عبارتی رؤسا و پادشاهان میترایی را مغ یا مغان می‌نامند. همین کلمه در زبان آرامی امگوشا و مگوش و در زبان سریانی مجوس، مگوش آمده که به معنای میترایی و مجوس می‌باشد. وجوه دیگر این کلمه در زبان سریانی چنین است: مگش، مگشا، مگوشانا، مگوشیا، مگوشوتو، به معنای مجوسییت و اصول دین میترا که بر مبنای حقایق آسمان است که از مگوشا یعنی مجوس که کلدانی است، گرفته شده‌است. گمان می‌رود که این معنی از کتیبه بیستون گرفته شده باشد. کلمه مجوس در قرآن احتمالاً از مگوشای سریانی اخذ شده‌است. ایرانیان از اَعلام تصریح‌ناشده در قرآن است که مفسرانِ بسیاری ذیل آیات ۵۴ مائده، ۱۳۳ نساء، ۳۹ توبه، ۲ تا ۹ روم و برخی آیات دیگر از آنها یاد کرده و این آیات را بر آنان تطبیق داده‌اند.