کفران نعمت

و از این است که در خبر است که هرکه معصیت کند زمین و آسمان بر وی لعنت کند. و تو را دست برای آن داده اند تا کار خویشتن بدان راست کنی، طعام خوری و خویشتن بشویی و مثل این. چون تو بدان معصیت کنی کفران نعمت کردی، بلکه مثلا اگر به دست راست استنجا کنی و به دست چپ مصحف فراستانی کفران آوردی که از محبوب حق تعالی بیرون شدی. که محبوب وی عدل است و عدل آن است که شریف شریف را بود و حقیر حقیر را بود و از دو دست تو یکی قوی تر آفرید، در غالب آن شریفتر است. و کارهای تو دو قسمت است. بعضی حقیر و بعضی شریف. باید که آنچه شریف است به راست کنی و آنچه حقیر است به چپ تا عدل به جای آورده باشی، اگر نه بهیمه وار حکمت و عدل از میان برگرفته باشی. و اگر آب دهان از سوی قبله اندازی نعمت جهان را و نعمت قبله را کفران آوردی که جهات همه برابر بود و حق تعالی برای صلاح تو یکی را شریف کرد تا در عبادت روی به وی آری تا سبب ثبات و سکون تو بود و خانه ای که در این جهت بنهاد به خود اضافت کرد.

به کفران نعمت تصور کند دماغش ز نخوت تهور کند

توفیق طلعت تو بقا را بود دلیل کفران نعمت تو فنا را بود شعار

بس که از بیم عطا کفران نعمت می کنند از سرشک منعمان آب از سر سایل گذشت

ز من بنده کفران نعمت نیاید که از بعد ایزد تو بودیم رازق

بود کفران نعمت آنکه اعضا نباشد بند امر و نهی مولی

خوف تو خو نگر که چه لایق بود بعقل ؟ کفران نعمت چو تو مخدوم حق گزار

از درد و داغ عشق تهی ساخت سینه را کفران نعمت دل نادردمند ما