کف زنان

سجده کنان رویم سوی بحر همچو سیل بر روی بحر زان پس ما کف زنان رویم

شد چناران دف زنان و شد صنوبر کف زنان فاخته نعره زنان کوکو عطا را تازه کن

قطار اشتران همه مستند و کف زنان بویی ببرده‌اند که قطار می‌کشی

همه کف زنان و شاد خندان شدند همه دختران سیم و دندان شدند

رخش تازان سرشکم سرخ رودرتاز و تک کف زنان مژگان که شاه تاجدارم میرسد

سیل نالان و کف زنان از شوق کوه چون سنگ آسیا رقاص

چون باده باز بر سرِ خُم رفت کف زنان حافظ که دوش از لبِ ساقی شَنید راز

ز حیرت کف زنان اهل نظاره فغان برداشتند از هر کناره

عاشق و معشوق گشته همقدم کف زنان شاه و گدا در پیش هم

عشوه پرست من بیا، می زده مست و کف زنان حسن تو پرده گو بدر پردگیان راز را