کش کشان

گر نمودی عیب آن کار او ترا کس نبردی کش کشان آن سو ترا

گر یکنفس غافل شوم از یاد حسن روی تو خیل خیالت کش کشان خوش میکشد سوی توام

گاه برگردنم افکند خم زلف بتی کش کشان برد سوی دیر و مرا ترسا کرد

هرسوی کش کشان کشدم موی دلبران دامن به دست این هوس خام داده‌ایم

چو آتش به گرمی، چو طاووس کش کشان بر زمین موی یال و برش

باز آن جانها که جنس انبیاست سوی‌ایشان کش کشان چون سایه‌هاست