کسب نور

از قرص آفتاب عجب نیست کسب نور کاری چنین ز ذره ی دیوار مشکلست

شاید که کسب نور نماید ز عارضش بر آفتاب همچو قمر می‌برم پناه

تا کی زهر چراغ توان کرد کسب نور خود را بسوز در نظر شمع و نور باش

ز خاک درت کسب نور ار نکردی چو جرم قمر قرص خور شد مکدر

روی بر خاک درت سوده ست بهر کسب نور بی سبب نبود به روی ماه، آثار کلف

آنکه نگردد فلک جز که بفرمان او ماه کند کسب نور از رخ رخشان او

خورشید اگر کند ز تو پیوسته کسب نور زانرو بود، که مطلع انوار دین شدی

گویدش مه می کنم من در سپهر منزلت کسب نور از آفتاب خاطر تابان تو

پیر رحمت را که از آن روی و چهر کسب نور وضوء کردی ماه و مهر

ای زماه عارضت خورشید کرده کسب نور در چراغ بزم حسنت گشته تابان شمع طور