کاغذین

ز اوراق علم ای مدعی تا اوج عرفان چون بری گرچه ز پر کاغذین بر خویش بالی بسته‌ای

یک روز بود مرز وطن کاغذین حصار امروز مرزها همه روئینه پیکر است

از رشک تو، کاغذین کنم پیراهن تا سایهٔ تو نگرددت پیرامن

جامه او ساخته‌ام کاغذین داد زنان راست لباس اینچنین

غیر دود دل چه خیزد از کلام آتشین؟ در زمین کاغذین تخم شرار افشانده ایم

به بال کاغذین شد مرغ جود از هر طرف پران تو را بهر عطا هرگاه کلک اندر بنان آمد

سد سکندرش سپر کاغذین بود بیچاره ای که تیر فضا را نشانه است

چوهر خط دادخواه از شهر چین بود ازان پیراهنِ او کاغذین بود

با عقل آنچه باده گلرنگ می کند با کاغذین سپر نکند ناوک شهاب

از انگهی که برآمد خط تو گرد عذار بسا کسان که چو خط خانه کاغذین کردند