کاغذ باد

مرغ دل ما را روش کاغذ باد است بی‌رشته بپا از کف طفلان نپریده است

چه حاجت است به قاصد که نامه‌های کلیم به دست آه روان همچو کاغذ باد است

نگردد تا گره تار نفس در دل زخاموشی چو کاغذ باد هر فرد از کتاب زندگی باشد

جز مدح تو گر نقش کنم بر رخ کاغذ باد از کفم انگشت قلمدار شکسته

قلم راست حرفی ازو در سرشت که بر کاغذ باد باید نوشت

در هوای تو ز بس رفته ام از خود چه عجب کاغذ باد شود گر ورق تصویرم

ز وصف او به هوا برشدی چو کاغذ باد ورق اگر نه ز شیرازه داشتی زنجیر

بیاض شعر به توفان رود چو کاغذ باد ز وصف زلف تو گر مصرعی کنم تحریر

گهی با خاک یکسانم، گهی همچشم کیوانم نصیب و قسمت من در جهان چون کاغذ باد است

مقیم کوی عشق از قید هر تکلیف آزاد است به دست طفل، فرمان سلیمان کاغذ باد است