کاسان

بد خوی من تو آن نه ای کاسان ز دل بیرون شوی عمرم درین انده رود، جانم درین سودا شود

ایمن نمی‌نشینم، کاسان دهد بکشتن چون ما پیادگان را وانگه چنین سواری

گر مثالی بایدت کاسان شود همچو دریا دان که او باران شود

سپهرم بدو گفت کاسان بدی اگر دل ز لشکر هراسان بدی

بگذر از بالین من کاسان شود مردن از آنک دل چو در حسرت بود دشوار جان بیرون رود

پیش کاست همی برد سجده بت کاسان علیک عین‌الله

شود عالم چنان معمور از انصاف تو کاسان توان از بلخ با می شد ببام مسجد اقصی

کاری کاسان بود نگیرد دشوار تا بس دشوار کار، گردد آسان

بدو سه روز چنان کردی کاسان رودت . . . ر دهقان اجل عین دهاقین مسمار

زین پس بنماید بجهان کاری دشوار کاسان شده هر مشکلی از رای ولیعهد