کازو

بترسم به بینمش از ترس روی کازو بر تن من شود راست موی

بده دختر خود به یل ارده شیر کازو بود خواهد ازین بس سویر

شوگون سیزدهم، توکوگاوا ایه‌سادا (اشتغال به شوگونی ۱۸۵۳ تا ۱۸۵۸) فرزندی از خود برجا نگذاشت. به همین علت توکوگاوا ایه‌موچی (اشتغال ۱۸۵۸ – ۱۸۶۶) از یکی دیگر از شاخه‌های خاندان توکوگاوا در سن دوازده سالگی به عنوان شوگون چهاردهم برگزیده شد. در فوریه ۱۸۶۲، ایه‌موچی با خواهر کوچکتر امپراتور کومِی، چیکاکو، شاهدخت کازو ازدواج کرد. امپراتور کومِی به شرط اینکه ایه‌موچی اخراج بیگانگان را اجرا کند با این ازدواج موافقت کرده بود. این ازدواج سیاسی در ۱۱ فوریه ۱۸۶۲ صورت گرفت. در حالی که از این ازدواج نیز فرزندی حاصل نشده بود، وی در سن ۲۰ سالگی در سال ۱۸۶۶ به علت بیماری درگذشت.

به ترکان نبردی بیاراستی کازو شیر را دل به تن کاستی

چنین گفت کای پهلوان جهان به یزدان کازو هست روشن روان

یکی سخت پیمان کنون یاد دار به یزدان کازو یافت گیتی قرار

او در سالهای ۱۹۷۰ به عنوان استادیار دانشگاه شیکاگو مشغول به کار بود. او بین سالهای ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۸ به عنوان استاد در دانشکده اقتصاد دانشگاه‌ام. ای.تی. کار می‌کرد. در سال ۱۹۷۷ فیشر مقاله انقباضهای بلندمدت، انتظارهای منطقی، و ایجاد بهینه منابع مالی را نوشت. این مقاله او را به یکی از شخصیتهای اصلی اقتصاد کینزی تبدیل کرد. او سه کتاب معروف در زمینه اقتصاد نوشته‌است. او همچنین استاد تز دکترای بن برننکی، ماریو دراگی، جرج مانکیو و کازو یودا (رییس بانک مرکزی ژاپن در سال 2023) بوده‌است.

سایگو تاکاموری تا قبل از این محاصره عزم راسخی جهت دستگیری و اعدام آخرین شوگون و همچنین فرمانده ارتش وی در جنگ بوشین، کاتسو کایشو داشت اما با این حال در ۶ آوریل، در پایان دومین دور مذاکره بین او و کاتسو کایشو، سایگو تاکاموری پیش‌روی به‌سوی قلعه ادو را متوقف کرد و به کیوتو بازگشت. درخواست امان‌نامه برای خاندان توکوگاوا از طرف دربار، توسط چیکاکو، شاهدخت کازو و نامهٔ تنشو-این (دخترخواندهٔ ارباب ساتسوما) به وی و همچنین نتایج دیدار نمایندهٔ تاکاموری در روز قبل با سفیر انگلستان از عوامل اثرگذار بر تغییر رأی تاکاموری دانسته می‌شود.

سپارم به تو خونی باب تو کازو تیره گشته چنین آب تو