کار نیکو

«إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا» ایشان که بگرویدند، «وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ» و نیکیها کردند، «إِنَّا لا نُضِیعُ» ما ضایع نکنیم، «أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا (۳۰)» کردار آن کس که کار نیکو کرد.

قضا گرددان کار ما از سخن همه کار نیکو کند مان قضا؟

نجسته به بد هرگز آزار هم به هر کار نیکو مددگار هم

به سه چیز هر کار نیکو شود همان تخت شاهی بی‌آهو شود

- و کار نیکو

بی رخت گفتم نکو پر می کنم دامن ز اشک گفت جامی کار نیکو کردن از پر کردن است

چه حکمت اگر زبانی باشد در این دنیا ماند ولی اگر کرداری بود، بدان دنیا نیز پیوندند و در آن جا ماند. اگر در کار نیکو رنج بری، رنجت نماند اماکار نیکویت ماند.

تاکه این شاه به سرتاج جهانبانی هشت کار نیکو شد و هرگز نشود نیکو زشت

از نشانه های این پرهیزگاران آنکه هر یک از ایشان را در دین خود قوی بینی و نیز با نرمی و ایمان و یقین، حریص در علم، بردبار در عمل، میانه رو به توانگری، خاشع در عبادت، بردبار در تهیدستی، صبور در شدت، خواهان حلال، چست و چالاک در هدایت، بدور از از حرص و طمع است و کار نیکو همی کند و باز ترسان است.

که من باغ مهر تو بی خو کنم به فرّ تو این کار نیکو کنم