معنی کلمه کابو در لغت نامه دهخدا
کابو. [ ب ُ ] ( اِخ ) ژان. در اصل ونیزی ( 1451 تا حدود 1498 م. ). || پسر او، سباستین کاب ( متولد در بریستول در 1470 و متوفی پس از سال 1555 م. ) بحرپیمایان نامدار، که در زمان سلطنت هانری هفتم و هانری هشتم ، پادشاهان انگلستان میزیسته و ارض جدید لابرادور را در 1497 کشف کردند.