کابت

چون قیمت یاقوت به آب است تو دانی کابت سخن است، ای سره یاقوت سخن‌دان

ای تشنه جمال تو چشمم، بیاد آر کابت همه بجوی بداندیش میرود

عشق آتشی کابت ربود از عشق نگریزی چه سود آن دل که در بغداد بود اکنون به شروان تازه کن