ژان باتیست
جملاتی از کاربرد کلمه ژان باتیست
نخستین کنسرت اینتر-ارکستر تهران سه ماه پس از شکل‌گیری آن، در ۲۳ اسفند ۱۳۹۵ در تالار آسمان فرهنگستان هنر برگزار گردید و با استقبال خوب مخاطبان موسیقی کلاسیک روبرو شد. در این کنسرت کارهایی از آروو پرت، ژان باتیست لولی، یوهان سباستین باخ، و همچنین دو قطعهٔ «بریکولاژ» ساختهٔ مشایخی و با همراهی نوازندهٔ اتریشی کلارینت و ساکسیفون، رنالد دپه اجرا شد. در این کنسرت مشایخی پیش از اجرای هر قطعهٔ دربارهٔ آن قطعه و آهنگسازش توضیحاتی را ارائه می‌کرد.
ایروان نخستین بار توسط ارمنیان مورد سکونت قرار گرفت و تا سده ۱۵ (میلادی) مردم از لحاظ ژنتیکی همسان بودند. مردم دژ ایروان که در سال ۱۵۸۰ میلادی ایجاد شد سربازهای مسلمان بودند که تقریباً دو تا سه هزار نفر را شامل می‌شدند. جهانگرد فرانسوی ژان باتیست تاورنیه که احتمالاً شش بار در میان سال‌های ۱۶۳۱ تا ۱۶۶۸ میلادی از ایروان بازدید کرده است می‌گوید که شهر انحصارا از جمعیت ارمنی است. در میان جنگ‌های ایران و عثمانی در سال ۱۷۲۰ (میلادی) اکثریت مطلق جمعیت ارمنی بودند. ترکیب جمعیتی ایروان به خاطر مجموعه‌ای از رویدادهای میان ایران و روسیه و عثمانی دگرگون شد و در سده ۱۹ (میلادی) اکثریت جمعیت مسلمانان شدند.
تعداد زیادی از رمان‌های او به فیلم تبدیل شده و به زبان‌های زیادی نیز ترجمه شده‌اند. آخرین اثر او دزیره بود که در سال ۱۹۵۱ در آلمان منتشر شد و شامل رویدادهای زندگی دزیره کلاری نامزد ناپلئون بناپارت- که بعدها همسر ژان باتیست ( کارل چهاردهم پادشاه سوئد و نروژ ) و شهبانوی(ملکه )سوئد و نروژ شد می‌باشد.
سپس در سال ۱۸۲۷ به فرمان پادشاه به مقام بازپرس (دستیار قاضی) در ورسای در نزدیکی پاریس منصوب شد. پدرش از سال ۱۸۲۶ به عنوان فرماندار همان منطقه منصوب شده بود. در همان روزها در درسهای گیزو مورخ سرشناس در دانشگاه شرکت کرد و با افکار ژان باتیست سه اقتصاددان معروف را نیز می‌خواند.
ادبیات سوداگری از انگلیس فراتر رفت. ایتالیا و فرانسه نویسندگان برجسته‌ای با مضامین سوداگری تولید کردند. از جمله جیووانی بوترو ایتالیایی (۱۶۱۷–۱۵۴۴) و آنتونیو سرا (۱۵۸۰–؟) و در فرانسه، ژان بودن و ژان باتیست کولبر. این مضامین همچنین در کار نویسندگان مکتب تاریخی آلمان، و همچنین پیروان سیستم تجارت آزاد آمریکا و انگلیس وجود داشت؛ لذا این سیستم در قرن نوزدهم گسترش یافت. با این حال، بسیاری از نویسندگان انگلیسی، از جمله مون و میسلدون، بازرگان بودند، در حالی که بسیاری از نویسندگان کشورهای دیگر مقامات دولتی داشتند. فراتر از سوداگری به عنوان راهی برای درک ثروت و قدرت ملت‌ها، مون و میسلدون به دلیل دیدگاه‌هایشان در مورد طیف گسترده‌ای از مسائل اقتصادی مورد توجه قرار می‌گیرند.