چهله

که پشت و پنه در چهله دیند حقیقت همه زیر دست ویند

روشن نکنی دیده بالباس چهله از رخت سیه تا ننشینی بظلامی

و من پیری دیدم که هر سال دو چهله بداشتی و دانشمند ابومحمد باثغری، چون از دنیا بیرون شد من آن‌جا حاضر بودم هشتاد روز بوده بود که هیچ نخورده بود و هیچ نمازش از جماعت نرفت.

در این چهله یقینم که زاهد چله دار نماز صبح کند چاشتگه ز بیم وضو