چشان

از آن بوم و بر هر چشان رای بود ببردند و رفتند از آن جای زود

بجز حق هر چشان در خاطر آید از ایشان در زمان روزه گشاید

ماهی بی آب در خشکی چشان غلطد به خاک دور ازان جان جهان صائب چنان می زیستم

حقه سیمش چو چشان منستی کز فراق بر گل سوری عقیق سوده پالاید همی

مرا ذوق شهد شهادت چشان به نام خودم ساز و شیرین زبان

ز شربت لب لعلت به ما چشان جامی که جام باده ز لعل مذاب خوش باشد

باهل فضل چشان صاف معرفت که بود بزرگ موهبت و کوچکست ظرف عوام

کس و کیستند این ره نوردان چشان دارد همی زینگونه گردان