چاک چاک

از جفا چاک چاک پیکر او دور از تن سر منور او

ناقوس من بود ز دل چاک چاک خود رنگ شکسته صندل بتخانه من است

هر آتشین گلی، که بر اطراف خاک ماست از آتش دل و جگر چاک چاک ماست

دلم شد چاک چاک از غم کجائی ای کمان ابرو که می‌خواهم ز چشم دلنوازت تیر دلدوزی

ز تیغ برق دل ابر چاک چاک شده است به حسن شوخ سپرداری حیا چه کند

سلب مرگ تا بپوشیدست یک جهان راست چاک چاک سلب

از آواز او چرم جنگی پلنگ شود چاک چاک و بخاید دو چنگ

تا چند گره زنیم چون دام بر پرده ی دل که چاک چاک است

وز جسم چاک چاک جوانان هاشمی صحرا پر از عقیق چو دشت یمن شده

رخشش ز پویه سست پی میدان هستی کرده طی تن چاک چاک از تیر ونی خنجر مکش خنجر مکش