چاه زنخدان

جان ما تاب زهر زلف پریشان نخورد دل ما آب ز هر چاه زنخدان نخورد

گاه در چاه زنخدان نگار ختنست گاه در حلقه زلفین نگار چگلست

زلف از کنار چاه زنخدان مگیر باز بگذار دستگیری افتاده‌ها کند

خوش است چاه زنخدان و زلف چون رسن تو تبارک الله از این چاه و این رسن که تو داری

با چشم شوخ و چاه زنخدان ساده‌ات هم وهم کورچشمی و هم عقل ساده‌ای

رسن زلف پی حیله درآویخته اند جز دل تشنه از آن چاه زنخدان مطلب

گفتم از چیست که یوسف صفتان در خطرند گفت کاندر ره دل چاه زنخدان منست

پیش عیسی‌دم چه زمزم صلیب دلو چرخ سرنگون بی‌آب چون چاه زنخدان آمده

صائب به غیر چاه زنخدان یار نیست راز مرا گر از همه آفاق محرمی است

قبله زنده دلان غنچه خندان تو بس زمزم سوختگان چاه زنخدان تو بس