چاه زنخ

خط و چاه زنخ و لعل لبش دانی چیست ظلماتی و در او چشمه حیوانی چند

یوسف مصر مرا چاه زنخ گرچه دلگیرست چاهی روشنست

سیب ار چه تراست، آب او را چاه زنخ تو برد گویی

زآن چشمه نوش تر نشد لب مارا آن چاه زنخ نگر که بی آب آمد

تشنه ای را با دهانت آشنایی ده که او تا به لب چاه زنخ پر آب حیوان یافته ست

قطره آب بقا یا رشحه چاه زنخ سیب بستان ارم یا غبغب یار است این

شحنه را چاه زنخ زندان ماست تا نهم زنجیر زلفش پای بر

زهره‌رویی‌ گهی به چاه زنخ کرده هاروت اوش نگونسارش

ای تو زلیخای حسن مصر جهان را عزیز کرده به چاه زنخ یوسف کنعان دل

حال دل چیست در آن چاه زنخ یوسفی مانده نگون در چاهی