چاش

معنی کلمه چاش در لغت نامه دهخدا

چاش. ( اِ ) غله از کاه جداکرده و پاک شده را گویند. ( برهان ). خرمن از کاه پاک کرده شده. ( آنندراج ). خرمن کوفته را گویند. ( اوبهی ). || ظاهرا خرمن. مطلق خرمن.توده غله یا هر چیز دیگر. انبار. صیره :
از زمین دل من چاش ثنا برگیری
ز آنکه تخم کرم و احسان کشتن دانی.سوزنی.بر روی زمین ز کشت احسانت
از خرمن ماه بگذرد چاش.سوزنی.مور بر دانه بدان لرزان شود
که ز خرمنهای خوش اعمی بود
میکشد آن دانه ها با حرص و بیم
که نمی بیند چنان چاش کریم.مولوی.گر بهر دم نت بهار و خرمیست
هم چو چاش گل تنت انبار چیست.مولوی.بی سبب مر بحر را بشکافتند
بی زراعت چاش گندم یافتند.مولوی.و رجوع به چاچ شود.

معنی کلمه چاش در فرهنگ عمید

۱. غلۀ پاک کرده.
۲. انبار غلۀ پاک کرده: بی سبب مر بحر را بشکافتند / بی زراعت چاش گندم یافتند (مولوی: ۴۳۳ )، می کشد آن دانه را با حرص و بیم / که نمی بیند چنان چاش کریم (مولوی: ۸۷۹ ).

معنی کلمه چاش در فرهنگ فارسی

غل. از کاه جدا کرده و پاک شده را گویند . خرمن از کاه پاک کرده شده .

جملاتی از کاربرد کلمه چاش

می‌کشد آن دانه را با حرص و بیم که نمی‌بیند چنان چاش کریم
سبک ز چاش بگیری که بس گران گهر است متاع من که نصیبش مباد ارزانی
چون مردن من زحمت آن پاش تیرزد این چاش مخوانی و همانجاش بگویی