معنی کلمه چاره گر در لغت نامه دهخدا
که دانست کاین چاره گر مرد سند
سپاه آرد از چین و سقلاب و هند.فردوسی.شوم زو بپرسم بگوید مگر
ز چاره چه کرده ست آن چاره گر.فردوسی.سر ماهرا کار شد ساخته
وز آن چاره گر گشت پرداخته.فردوسی.زن چاره گر زود بردش نماز
چنین گفت کای شاه گردنفراز.فردوسی.چنین گفت با چاره گر کدخدای
کزو آرزوها نیاید بجای.فردوسی.بدادش بدان دایه چاره گر
یکی دست جامه بدان مژده بر.فردوسی.که او پیل جنگی و چاره گر است
فراوان بگرد اندرش لشکر است.فردوسی.از ایران بیامد یکی چاره گر
بفرمان دادار بسته کمر.فردوسی.ز درگه یکی چاره گر برگزید
سخنگوی و دانا چنان چون سزید.فردوسی.کردار بود چاره گر کار بزرگان
کردار چنین باشد و او عاشق کردار.فرخی.وگر ایدون به بن انجامدمان نقل و نبید
چاره هر دو بسازیم که ما چاره گریم.منوچهری.که داند گفت چون بد شادی ویس
زمرد چاره گر آزادی ویس.فخرالدین اسعد ( ویس و رامین )در همه کاری آن هنرپیشه
چاره گر بود و چابک اندیشه.نظامی.نجات آخرت را چاره گر باش
در این منزل ز رفتن باخبر باش.نظامی. || معالج. علاج کننده. آنکه علاج بیماری ودرمان درد کند. کسی که ناتوانان و دردمندان را علاج کند و بفریاد رسد :
سپهبد سوی آسمان کرد سر
که ای دادگر داور چاره گر.فردوسی.ترا دیدم اندر جهان چاره گر
تو بندی بفریاد هر کس کمر.فردوسی.بدین کار اگر تو نبندی کمر
نبینم به گیتی دگر چاره گر.فردوسی.نیامد ز بیژن به ایران خبر
نیایش نخواهدبدن چاره گر.فردوسی.بنزدیک خاتون شد آن چاره گر
تبه دید بیمار او را جگر.فردوسی.ره آموز و روزی ده و چاره گر
بوداین شه بی پدر را پدر.