چاره جستن

همی جست بر چاره جستن رهی سوی آسمان کرد روی آنگهی

بدین چاره جستن ترا خواستم چو دیر آمدی تندی آراستم

برآویخت چون شیر با بارمان سوی چاره جستن ندادش زمان

وزان چاره جستن دران روزگار وزان پوشش جامهٔ شهریار

چو دست از هنر ماند خواهد تهی دل آن به که بر چاره جستن نهی

تا شب کافردلان آبستن است چاره جو که وقت چاره جستن است

نومید مشو ز چاره جستن کز دانه شگفت نیست رستن

بپرسید کاین را چه درمان کنیم وزین چاره جستن چه پیمان کنیم

نه مردی بود چاره جستن به جنگ نرفتن به رسم دلاور پلنگ

«ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَباً (۹۲)» پس آن گه بر پی چاره جستن ایستاد.