پیمانه ای

مستی حسن ترا پیمانه ای در کار نیست دیدن آیینه باشد ساغر سرشار تو

پیمان توبه در صف مستان شکسته ایم پیمانه ای بیار که پیمان شکسته ایم

گویا لبالب از می عجز و نیاز بود پیمانه ای که چشم تو را مست ناز کرد

تو را مسجد مرا میخانه ای شیخ تو را سبحه مرا پیمانه ای شیخ

نه هر پیمانه ای از حال خود ما را بگرداند مگر رطل گران این سنگ را از جا بگرداند

بند زبان من شده در بزم وصل، هوش پیمانه ای که رفع حجابم کند کجاست؟

اگر جامی به بزم آری ز خم می بری پر می وگر پیمانه ای آری به تو پیمانه پیماید

ساقیا از دورِ من پیمانه ای تخفیف کن کز دو چشمِ پر خُمارش مستِ باطل مانده ام

شراب شوق هر کس جلوه در پیمانه ای دارد که مجنون محو لیلی بود و من دیوانهٔ چشمی

خمیازه چه واکند آغوش اشتیاق؟ پیمانه ای که مست و خرابش شوم کجاست؟