پگه

لشکر آرد او پگه تا حول نیل تا زند بر موسی و قومش سبیل

در سخن گفتن شکرریز آمده در شکر خوردن پگه خیز آمده

ز بامداد دلم می‌جهد به سودایی ز بامداد پگه می‌زند یکی رایی

روز دیگر از پگه صدیق تفت آن طرف از بهر کاری می‌برفت

چون غراب اندر پگه خیزی علم بیرون زنیم سوی طاووسان بستانی، هزار آوا، و، من

دان و آگه باش اگر شرطی نباشد با منت بامدادان پگه دست منست و دامنت

ز پگه جام چو دریا چو به کف بگرفتم صفت موج دل و گوهر گویا برگو

در رهت از پگه روان پیشتریم یک قدم حکم دوگانه داده ای ساز سه گانه کرده ایم

گفت قصد کعبه دارم از پگه گفت هین با خود چه داری زاد ره

مبارک است پگه روی پادشا دیدن چو پادشا را دیدیم روی ما دیدن