پست تر

در خضوع از خاک شیند پست تر بگذرد و از آسمان در برتری

هستم از عشق رخ جانان بلند اقبال لیک پست تر از خاک ره ووز ذره پیشش کمترم

بلنداست اقبالت ای دل ولیکن رواز خاک ره خویش را پست تر کن

هر کس چومن زعشق شد اقبال او بلند از خاک راه پست تر از ذره کمتر است

بسان آتش شمعست پست تر هر دم بسر فرازی هر کس که بیشتر یازد

هستم بلند اقبال اما چو بنگری گردون نموده پست تر از خار وخس مرا

اقبال ما ز عشق بلنداست وارجمند ما را مبین که پست تر از خاک جاده ایم

گر منجنیق قهر بگردون روان کند گردد ز خاک پست تر این نیلگون حصار

چون سایه به خاک افکند آن سرو نه بر من گر قدر مرا پست تر از خاک ندانست