پس رو

چون صحابه غرق توحید آمدند نه چو تو پس رو بتقلید آمدند

«وَ قالُوا» یعنی قال مشرکو مکّة لمحمّد (ص)، «یا أَیُّهَا الَّذِی نُزِّلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ» ای القرآن بزعمک و دعواک، «إِنَّکَ لَمَجْنُونٌ» مصاب فی عقلک و رأیک مستور علیک وجه الصواب. کافران این سخن بر سبیل استهزاء می‌گفتند که ایشان را اعتقاد نبود که کتاب آسمان بوی می‌آید و برسالت وی ایمان نداشتند گفتند یا محمّد تو دیوانه‌ای که ما را از دین پدران بر می‌گردانی و میخواهی که پس رو تو باشیم بی حجتی و برهانی، آن گه حجّت و برهان خواستند.

انبیا پس رو بدند او پیشوا عالمان امتش چون انبیا

چون است مطلقا مثل میل من به می چون معتقد که پس رو نص امامت است

موسی جان را نه ای ار خیل تاش پس رو فرعون نفس آخر مباش

چو خورشیدی جهان را خسرو آمد که نه معصوم پاکش پس رو آمد

وگر زانکه در رهگذرهای نو کسی بایدت پس رو و پیش رو

«قالَ لَهُ مُوسی‌ هَلْ أَتَّبِعُکَ» موسی گفت وی را ترا پس رو باشم و بتو پی بر، «عَلی‌ أَنْ تُعَلِّمَنِ» بر آنچ در من آموزی، «مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْداً (۶۶)» از آنچ در تو آموختند بر راستی.