پرگناه

ای گناه آمرز مشتی پرگناه هم ز تو سوی تو آوردم پناه

همه بندهٔ پرگناه توایم به بیچارگی دادخواه توایم

گو این تن بلاکش من پرگناه باش

بگرود به یزدان وتن پرگناه بدی بر دل خویش کرده سیاه

ور بود نقدم جهانی پرگناه تو از آن مستغنئی ای پادشاه

و دیگر که از کهتر پرگناه چو پوزش کند باز بخشدش شاه

به ویژه مرین بنده پرگناه که در جرم سختی شد عمرم تباه

تابع شه هرچه بود پرگناه هرچه بود مجرم و نامه‌سیاه

تو ای پرگناه فریبنده مرد که جستی نخستین ز هرمز نبرد

بار خدای رحم کن بر دل پرگناه من کامده عذرخواهِ او ، اشک بر این ندامتش