پرنگار

ز افسر سر پیلبان پرنگار ز گوش اندر آویخته گوشوار

بهشتی بد آراسته پرنگار چو خورشید تابان به خرم بهار

بستان بسان بادیه گشته‌ست پرنگار از سنبلش قبیله و از ارغوانش حی

این قفس پرنگار پرده مرغ دل است دل تو بنشناختی از قفس دل‌شکن

بدی باغ آراسته پرنگار درختانت کندند یکسر ز بار

وصف چهرش نگفته دفتر من همچو ارژنگ پرنگار بود

روی بهار تازه همه پرنگار بین خیز ای نگار و می ده و روی نگار بین

عروسی پرنگار و نقش بودی رخ از گلنار و از لاله دهانت

بآیات تیغ و علامات رمح کنی صفحهٔ فتح را پرنگار

بدار ملک خود آورد تخت ملک بهم ز سیم خام و چو بتخانه پرنگار و صور