پرجفا

بدو روز و دو شب بدرگه رسید درنامور پرجفا پیشه دید

کنون سام این کارها می‌کند به جان خود آن پرجفا می‌کند

با من که در وفاش فرو رفت روز من چون طبع روزگار دلش پرجفا شده

گفتم که راه دین بنمایند مر مرا زیرا که ز اهل دنیا دل پرجفا شدم

ور تو گواهان مرا رد می کنی ای پرجفا ای قاضی شیرین قضا باری فروخوان محضرم