پاگودا

معنی کلمه پاگودا در فرهنگ عمید

هر یک از پرستش گاه های برج مانند و چندطبقه که در کشورهای خاور دور ساخته می شود.

معنی کلمه پاگودا در دانشنامه آزاد فارسی

پاگودا (pagoda)
بنایی بودایی برای نگهداری آثار بازمانده از بودا و نیز مجموعه های مکتوب از گفتگوها و خطابه های بودایی (سوترا). پاگودا در چین، ژاپن، کُره، میانمار (برمۀ سابق) و تبت وجود دارد. پاگوداها معمولا سه، پنج، یا هفت طبقه اند، هرچند پاگوداهای چینی ممکن است تا سیزده طبقه نیز داشته باشند. نوک پاگودا به شکل یک منار مخروطی بلند است. پاگودا معمولاً اتاق ندارد، و اساساً مجموعه ای از سقف هاست و ساختمانی کارکردی به شمار نمی رود. پاگودا که از استوپای هندی اقتباس شده، شبیه برج های دیده بانی چینی است؛ شکل آن مفهوم نمادین نیز دارد. پاگودای تبتی را چورتِن، به معنای «خرمن آتش مراسم سوزاندن مردگان» می نامند. پاگودا غالباً زیارتگاه است، و گاه در نزدیکی آن دیرهایی ساخته می شود. نیز گاه بقعه ای در نزدیکی آن وجود دارد، اما آیین عبادت بودایی معمولاً در معابد مجاور دیرها برگزار می شود.

جملاتی از کاربرد کلمه پاگودا

بتکده یا پاگودا کیایکتیو ((برمه‌ای: ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား) که هم چنین با عنوان صخره طلایی هم شناخته می‌شود، یک مکان زیارتی معروف بودایی در ایالت مون در میانمار است. این بنا یک بتکده کوچک ۷٫۳ متری بر بالای یک صخره گرانیتی است که با روکش طلا توسط پرستندگان مرد بر روی آن چسبانده شده، ساخته شده‌است. صخره و بتکده در بالای کوه کیایکتیو قرار دارند.