پاس دادن

هندبال ورزشی گروهی است که دو تیم شرکت‌کننده هر کدام دارای دوازده بازیکن هستند که از این دوازده بازیکن هفت نفر در زمین حضور دارند. از این هفت بازیکن، یک نفر به عنوان دروازه‌بان جلوی دروازه می‌ایستد. در ورزش هندبال بازیکنان برای کسب امتیاز باید توپ را درون دروازهٔ حریف جای دهند. در این ورزش از دست برای پاس دادن و شوت کردن استفاده می‌شود. در هندبال تیمی برنده است که تعداد گل بیشتری بزند. این بازی در اواخر قرن نوزدهم میلادی در دانمارک ابداع گردید. شکل امروزی و استانداردشده هندبال در ۲۹ اکتبر ۱۹۱۷ در آلمان معرفی شد و این روز به عنوان روز تولد هندبال در نظر گرفته می‌شود.

اسمال فوروارد ها مسئول امتیاز گیری و دفاع هستند و بعضی مواقع بعنوان گزینه دوم یا سوم برای ریباند (بعد از پاور فوروارد و سنتر) نیز مطرح هستند. در بسکتبال حرفه ای، بعضی از بازیکنان این پست دارای مهارت بسیاری در پاس دادن و ایجاد موقعیت نیز هستند.

گیلم بالاگ، روزنامه‌نگار فوتبال اسپانیایی، لاپورت را به عنوان "مدافع مرکزی که می‌تواند از عقب بازی کند و مستحکم است" توصیف کرده است و افزوده است که "بدون شک او یک مدافع مستحکم است". وی همچنین به خاطر توانایی پاس دادن و بازی سازی خود شناخته شده است.

اگر خطای ششم عقب‌تر از نقطه پنالتی دوم بود، مستقیم به نقطه پنالتی دوم منتقل شده ضربه زده می‌شود (حق پاس دادن را ندارد).

در طول مسابقه هر تیم صاحب توپ سعی دارد توپ را به محوطه گل حریف برساند. برای این کار پاس دادن توپ با دست به سمت جلو ممکن نیست. توپ را فقط می‌توان به طرفین یا عقب پرتاب کرد.

اندرو واتسون در کورینتیان و هم در بسیاری از باشگاه‌های دیگر انگلستان، دانش و شیوه پاس دادن پویاتر را آموزش داد. او منشأ تغییرات بزرگی بود و به مدرن سازی فوتبال کمک کرد. با تلاش‌های او، بازی انفرادی و دریبل که در آن یک بازیکن با توپ حرکت می‌کرد و بقیه پشت سرش می‌دویدند به پایان رسید و پاس دادن و همکاری با دیگر بازیکنان، جای آنرا گرفت.