پادشائی

چه کم گردد ز ملک پادشائی اگر گنجی بدست آرد گدائی

نصیر دین که چشم پادشائی نبیند چون تو فرخ کدخدائی

چه بختست اینکه چون من پادشائی بود محتاج رویت چون گدائی

هر دو مشتاق گدائی آمدند دشمن آن پادشائی آمدند

تجربتها کردم از روی حقیقت چند بار دلق درویشی ز تاج پادشائی خوشتر است

آخر این خانه را خدائی هست واندرین خانه پادشائی هست

اگر بی مرگ بودی پادشائی بسا دعوی که رفتی در خدائی

گرت باید در آن دم پادشائی ز درگاه محمد کن گدائی

وگر تو خفتهٔ این پادشائی نه بینی هیچ تا دیده گشائی

تک سواره پادشاه کشور جان شو چو خضر بر سکندر نه صداع پادشائی ساختن