وه وه

ورنه ای مرد، گردِ عشق مگرد چون مخنث ز دور وه وه زن

ای تو بهشت عاشقان حسن تو شد قیامتی وه وه ازین جمال تو این چه خطست و چهره وه

گفت وه وه از کجا بود این نوا تا تن و جان را کنم بر آن فدا

تا به جانت نرسد ذوق نیابی وه وه تا تجرّع نکنی قدر ندانی هَی هَی

این چه رفتارست کای شمشاد قامت می‌کنی عالمی برهم زدی وه وه قیامت می‌کنی

جلوه هی هی چو خرامیدن طاووس بهشت غمزه وه وه چو نگه کردن رم کرده غزال

خوش وقت حال زنده دلانی که با تو اند وه وه کمال زنده دلانی که با تو اند

گفت ای استغفرالله این سؤال از چون منی وه وه این اشکال بین کاین بر سر من آورید

اول نگهش کردم آخر به رهش مردم وه وه که چه نیکو شد آغازم و انجامم

خه خه ز شب کوته و شب خفتن تو وه وه ز شب دراز و بیداری من