معنی کلمه ولادت فاطمه زهرا در دانشنامه اسلامی
پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) در آن سال که سال پنجم بعثتش بود در سخت ترین شرایط و حالات به سر می برد. اسلام منزوی بود، و مسلمانان اندک نخستین، شدیدا تحت فشار؛ محیط مکه بر اثر شرک و بت پرستی و جهل و خرافات و جنگ های قبایل عرب و حاکمیت زور و بینوایی توده های مردم، تیره و تار بود. پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) به آینده می اندیشید، آینده ای درخشان از پشت این ابرهای سیاه و ظلمانی، آینده ای که با توجه به اسباب عادی و ظاهری بسیار دور دست و شاید غیر ممکن بود.در همین سال حادثه بزرگی در زندگی پیامبر رخ داد، به فرمان خدا برای مشاهده ملکوت آسمان ها به معراج رفت، و به مصداق (لنریه من آیاتنا)؛ «تا برخی از آیات خود را به او نشان دهیم» آیات عظیم پروردگار را در پهنه بلند آسمان با چشم خود دید، و روح بزرگش بزرگتر شد، و آماده پذیرش رسالتی سنگین تر توام با امید بیشتر.
انعقاد نطفه
در روایتی که اهل سنت و شیعه هر دو بر آن تاکید دارند می خوانیم: پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) در شب معراج از بهشت عبور می کرد، جبرئیل از میوه درخت طوبی به آن حضرت داد، و هنگامی که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) به زمین بازگشت نطفه فاطمه زهرا (علیهاالسّلام) از آن میوه بهشتی منعقد شد.لذا در حدیث می خوانیم که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) فاطمه (علیهاالسّلام) را بسیار می بوسید، روزی همسرش عایشه بر این کار خرده گرفت که چرا این همه دخترت را می بوسی؟ پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) در جواب فرمود: «من هر زمان فاطمه را می بوسم، بوی بهشت برین را از او استشمام می کنم». این حدیث را با مختصر تفاوتی «سیوطی» در «در المنثور» و «طبری» در «ذخائر العقبی» و «علی بن ابراهیم» در تفسیر خود نقل کرده اند. گرچه معروف است که معراج در سال های آخر توقف پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) در مکه بوده، ولی بطوری که از بعضی روایات استفاده می شود معراج مکرر اتفاق افتاده است، بنابراین منافاتی با تولد بانوی اسلام در سال پنجم بعثت ندارد.و به این ترتیب این مولود بزرگ ازعصاره پاک میوه های بهشتی و از پدری همچون پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم)، و مادر ایثارگر و فداکاری همچون «حضرت خدیجه (علیهاالسّلام)» در روز بیستم جمادی الثانی گام به این دنیا نهاد، و طعن و سرزنش های مخالفین که پیامبر را بدون «نسل جانشین» می پنداشتند، همگی نقش بر آب شد، و به مضمون سوره کوثر فاطمه زهرا چشمه جوشان برای ادامه دودمان پیامبر و ائمه هدی و خیر فراوان در طول قرون و اعصار تا روز قیامت شد.پیامبر در وصف بانوی اسلام می فرمایند: «فاطمة بضعة منی و هی نور عینی و ثمرة فؤادی و روحی التی بین جنبی و هی الحوراء الانسیة؛ فاطمه پاره تن من است، و نور چشمان من، و میوه دلم، و روح من است و او حوری انسان صفت است».
اسامی حضرت
این بانوی بهشتی نه نام داشت که هر کدام از دیگری پر معناتر و بیانگر اوصاف و برکات وجود پربرکت اوست:۱ـ فاطمه۲ـ صدیقه۳ـ طاهره۴ـ مبارکه۵ـ زکیه۶ـ راضیه۷ـ مرضیه۸ـ محدثه۹ـ زهراهمین بس که در نام معروفش «فاطمه» بزرگترین بشارت برای پیروان مکتبش نهفته است، چرا که «فاطمه» از ماده «فطم» به معنای جدا شدن، یا بازگرفتن از شیر است، و طبق حدیثی که از پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) روایت شده به امیرمؤمنان علی (علیه السّلام) فرمود: می دانی چرا دخترم، فاطمه نامیده شد؟ عرض کرد: بفرمایید. فرمود: برای آن که او و شیعیان و پیروان مکتبش از آتش دوزخ باز گرفته شده اند. این حدیث در بسیاری از کتب اهل سنت از جمله «تاریخ بغداد» و «صواعق ابن حجر» و «کنزالعمال» و کتب دیگر آمده است.از میان نام های او نام «زهرا» نیز درخشندگی و فروغ خاصی دارد، از امام صادق (علیه السّلام) پرسیدند: چرا فاطمه را «زهرا» می نامند؟ فرمود: زیرا زهرا به معنای درخشنده است و فاطمه چنان بود که چون در محراب عبادت می ایستاد نور او برای اهل آسمان ها پرتوافکن می شد، همان گونه که نور ستارگان برای اهل زمین پرتو افکن است، لذا زهرا نام نهاده شد.
تولد کوثر
...