وحال

است که لنی همانند قبل شور وحال جوانی را ندارد اما در پایان…

بوعلی طوسی امام قال وحال کرده است از میرکاریز این سؤال

شه مردانست علم وحال و گفتم ازو من درّ هر اسرار سفتم

ای که پرسی ز من وحال دلم دلم از زلف تو آشفته تر است

هست باهای و هوی مستانت وجد جامی وحال ما همه هیچ

در نشاط و وجد وحال و انبساط و عشرتند جمله موجودات عالم از ثریا تا ثری

با دل پر حسرت وحال تباه بر درت آورده ام ای شه پناه

مجنون نظر به شوخی چشم غزال کرد یاد آمدش ز وحشت لیلی وحال کرد

چه میگوید دل از مستقبل وحال بهرزه میزنی در خویشتن فال