معنی کلمه وج در لغت نامه دهخدا
وج. [ وَج ج ] ( اِخ ) وادیی است در طایف.یکی از جنگهای پیغمبر در این مکان بوده است. ( از معجم البلدان ). وادیی است به طائف یا طائف کذا فی الشمس و یا شهری است در آن و آن در میان کوه مخترق و اصیحرین واقع است. منه الحدیث : آخر وطاة وطئها اﷲ بوج و مراد از آن غزوه حنین است که وادیی است پیش وج و در غزوه طائف جنگ واقع نشده. ( منتهی الارب ). شهری است به طائف و گویند نام خود طائف است. ( اقرب الموارد ).
وج. [ وَج ج ] ( اِخ ) ( یوم... ) روزی است تاریخی و در طایف بین ثقیف و خالدبن هوذه اتفاق افتاد. رجوع به مجمع الامثال میدانی شود.
وج. [ وُ ] ( اِ ) عودالریح و این یکی از معانی عودالریح است. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).