وتار

به ناله ها که زدل می کشد بلند اقبال دگر نوای نی وچنگ وتار را چکنم

اهل دل دارند سرّ یار من آنکه در جان است پود وتار من

تار و پود ردی عارف ذات احدیست جامه عامی پود هوس وتار هویست

بیا که تا تو چو گل رفته ای ز بزم برون ز هم نمی گسلد پود وتار گریه شمع

گر بود خانه تنگ وتار ای یار قدمی نه به چشم روشن من

بیش از صدها وتار و چند کتاب در پهنه ی سکسوالیته، دین و سیاست از او منتشر شده است.

این فرش زمردی ببینید کش از نخ سبزه پود وتار است

گفتمش شب ها مه من درچه کاری بود گفت داشت بر کف گاه ساغر گاه چنگ وتار داشت