وایل

معنی کلمه وایل در لغت نامه دهخدا

وایل. [ ] ( اِخ ) قریه ای است در سه فرسخی سیستان. ( از یادداشت های مرحوم دهخدا ).

جملاتی از کاربرد کلمه وایل

بشنو خبر بابل و افسانه وایل زیرا ز ره فکرت سیاح جهانم
او دانش‌آموختهٔ رشتهٔ پزشکی در دانشگاه آلمانی شارل-فردیناند پراگ بود و تخصص آسیب‌شناسی خود را در برلین دریافت داشت. سپس از سال ۱۹۰۵ دستیار هانس کیاری شد و در سال ۱۹۰۹ به درجهٔ شایستگی علمی در آسیب‌شناسی رسید. او در سال ۱۹۱۱ با «ویکتور کافکا» بر روی واکنش‌های مایع مغزی-نخاعی با خون کار کرد و از سال ۱۹۱۵ استاد دانشگاه شد. ادموند وایل مدتی کوتاه نیز با رودولف وایگل همکاری کرد. وی در طول جنگ جهانی اول، در آزمایشگاه‌هایی در مرزهای گالیسیا و بالکان کار می‌کرد. او مجبور بود با سربازانی که به تیفوس مبتلا شده بودند، کار کند و در سال ۱۹۱۶ توانست یک آزمایش تشخیصی سرمی ایجاد کند که بعدها به «آزمایش وایل-فلیکس» شهرت یافت.
شهرهای وایل شهر، سپره تانبک، سان سوستی و گوالدو تادینو خواهرخوانده‌های برا (پیدمونت) هستند.