واحسرتا

چون ز یاران رفته یاد آرم آه و واحسرتا علی من مات

روی کار این چنین که می بینم جای واحسرتا و واویلاست

ما شیشه ایم و سنگ اجل در کمین ماست واحسرتا که چاره بغیر از شکست نیست

قاسم به آرزوی تو رفت از جهان برون واحسرتا که یک گل از این بوستان نچید!

دیده خون می گرید از شوق رخت، واحسرتا گر بماند حال زار دیده گریان چنین

هنوز ناله واحسرتا به گوش رسد بحار را ز تموج جبال را ز قلل

می کرد دی شماره خیل سگان خود را واحسرتا که جامی بود از شماره بیرون

آه و واحسرتا برآوردم گفت بنشین و پر گلو مخراش

بامرو طاعت شیطان نموده ام ضایع کزان کنونم واحسرتا و واویلاست

سرگشتکان کوی تو را در عتاب تو واحسرتا ز عشق تو حاصل بمانده