واجم

سخن از هر چه واجم واتشان بی حدیث از بیش و از کم واتشان بی

نمیدانم که رازم با که واجم غم و سوز وگدازم با که واجم

ز دل بیرون کنم جان را به صد شوق همی واجم که جایش دلبر آیو

چه واجم هر که ذونه میکره فاش دگر راز و نیازم با که واجم

بوره ته دلبرم تا با ته واجم که بی روی تو آنرا گر بدارم