هوس پیشه

به غیر از خاطر دلبر نجوید کام دل عاشق بلی هر جا هوس پیشه بود خودکام می‌افتد

غیرت عشق زآشفته عجب میداری که هوس پیشه بود عاشق اگر نیست غیور

من آن فرهادم و یکدل هوس پیشه نیم خسرو نه سودای شکر دارم که خوش در خواب شیرینم

داد عصمت دهی از بهر رضای دل او تا هوس پیشه بداند که دلت مایل کیست

کور را گوهری نمود کسی زین هوس پیشه مرد بوالهوسی

از که نالم که چنین یا که چنان با ما کرد نفس خودکام هوس پیشه مرا رسوا کرد

و آن سودها که نفس هوس پیشه جمع داشت در کوی عشق جمله زیان بود صبح دم

هان نچشی زین عسل اندیشه کن منع دل و منع هوس پیشه کن