هواپرست

هزار چاک دل آغوش چیده‌ام به تخیل هواپرست چه گیسوست شانه‌ای که ندارم‌؟

آه هواپرست به مقصد نمی رسد نتوان زدن به تیر هوایی نشانه را

چون بره‌ای تو فی‌المثل گرگ شبان تو بود نفس هواپرست تو دشمن جان تو بود

گناه کردن پنهان به از عبادت فاش اگر خدای پرستی هواپرست مباش

وجود تا نسپارد محلِ راز ندارد هواپرست نیارد به صحبتِ تو رسیدن

از نفس هواپرست رنگ غنای دل شکست بر سر آشیان فتاد آفت پرگشاییت