هنرپرور

کای خداوند هنرپرور دانشور راد که رفیع است ترا قدر و منیع است مقام

وزیر جهاندار گیتی فروز وزیر هنرپرور رایزن

مدام رای هنرپرور تو حکم روان همیشه طبع سخا پیشهٔ تو کامروا

می کند عیب نمایان را هنرپرور کمال تنگ چشمی می شود در دانه گوهر کمال

پس بر آنان سایه افکند آن هنرپرور درخت با محمدشه سپرد آن گنج و ملک و تاج و تخت

خدایگان هنرپرور این چنین باید که دانش و هنرش دادِ ملک و دولت داد

طبع تو هست مطرح منصوبه هنر هستی درین بساط هنرپرور آمده

دل بزیب و زینت دوران هنرپرور نبست غیر نقش بوریا بر خویشتن زیور نبست

غیاث الدین بایسنقر (تولد ۸۰۲ ه‍.ق/۱۳۹۹م، درگذشت ۸۳۷ ه‍.ق/۱۴۳۳م) از شاهزادگان تیموری، پسر شاهرخ و نوه امیر تیمور گورکانی بود. او شاهزاده و امیری هنرمند و هنرپرور بود و از سیاست‌مداران، حامیان بزرگ هنر، معماری و فرهنگ و از خوشنویسان طراز اول عهد خود به‌شمار می‌رود.