هنرجو

سازمان باله ملی ایران به‌طور مداوم از استادان بنام باله و هنرمندان برجسته رقص پرداز از کشورهای مختلف برای کار و توسعه این هنر در ایران دعوت به عمل می‌آورد. ویلیام دالر که هم‌زمان با پایه‌گذاری باله ملی ایران به تهران دعوت شده بود، نخستین استاد باله‌ای بود که بر اساس روش آموزشی باله در غرب، تدریس و تربیت هنرجو را در ایران پایه‌ریزی کرد. بعد از او اساتید باله و رقص پردازانی که نینت دو ولوآ به ایران فرستاد مانند میرو زولان، ریچارد براون، رابرت دو وارن، آن هیتون، رابرت اورازگیلدیو و دیگران رپرتوار مفصلی برای سازمان باله ملی ایران ترتیب دادند.

حمید اکبری هر ساله بیش از ده‌ها هنرجو را پرورش و به جامعه معرفی کرده‌است.

طی زندگی حرفه‌ای، جنبهٔ اقتصادی رقص و اجرای عمومی برای دانکن همواره بی اهمیت بود. او امور مربوط به قرارداد و تورها را عاملی می‌دانست که تمرکز بر دو هدف عمده را از بین می‌برد: خلق زیبایی و تعلیم رقصندگان جوان. این آموزگار با استعداد در سه مدرسه به تدریس رقص به دختران می‌پرداخت (او در یک دوره کوتاه و ناموفق از بین پسران هنرجو پذیرفت). اولین مدرسه او در گرانوالد آلمان بود. در این مدرسه ارزشمندترین شاگردان دانکن تعلیم دیدند. ایزادورابلها که نام فامیل دانکن را وام گرفته بودند در اجراهای مهمی به همراه او یا به‌طور مستقل ظاهر شدند. مدرسه دوم که تنها مدت کوتاهی فعال بود در سال‌های منتهی به جنگ جهانی اول در قلعه‌ای خارج از پاریس تأسیس شد. سومین مدرسه او در مسکو آغاز به فعالیت کرد.

در این مرحله هر هنرجو با یک نفر دیگر یک ترانه دوصدایی اجرا کرد

تربیت حدود ۵٠٠ هنرجو در طول ۲۲ سال تدریس تنبک