هم زور

ز بس ضعف تنم قوت گرفت از در هجر من ملایم طبعی معشوق را هم زور پندارم

بر آن مور گنجشک هم زور کرد ازو دیگری معده معمور کرد

همش چنگ شیرست و هم زور پیل بدرد به آواز کوه از دو میل

بر و بازوی شیر و هم زور پیل وزو سایه گسترده بر چند میل

بس که کوتاهست دست خلق، از آزار هم زور نتواند فگند انگشت کاتب بر قلم!

هَمَش هوش دل بود و هم زور دست بدین هر دو بر تخت شاید نشست

سرد شد از رفتن فرهاد دست و دل مرا پنجه من قوتی گر داشت از هم زور بود

پیچیدن سرپنجه من کار فلک نیست کز دهشت من پنجه هم زور شود خشک

هم‌آواز رعدست و هم زور کرگ به یک دست رنج و به یک دست مرگ

همش هوش دادی و هم زور کین شناسای هر کار و جویای دین