نیرنگ باز

دل آسوده آن دیو نیرنگ باز برانگیخت توسن پی ترکتاز

دزد شیره، یاسی نیرنگ باز کرد گردن را ز لای در دراز

آنکه بی‌رنگ زد ترا نیرنگ باز نستاند از تو هرگز رنگ

چشم نیرنگ باز پی مرود شد سیه در ازل بکحل ابد

که در دوزخ آن دیو نیرنگ باز به راه تو دارد دو بیننده باز