نی لبک

در سال ۱۳۵۲ برای تحصیل در رشته مجسمه‌سازی به ایتالیا می‌رود و زیر نظر پروفسور فتسینی که از مجسمه سازان همدوره شاگال و پیکاسو بود لیسانس مجسمه‌سازی می‌گیرد. بیشتر شهرت او به واسطه طراحی و اجرای دقیق مجسمه‌های بزرگ شهری هم چون مجسمه شاه عباس، مجسمه کاوه آهنگر، مجسمه رفتگر و مجسمه امیر کبیر و مجسمه نی لبک زن است. بخشی از شهرت او به واسطه سرنوشت نامعلوم آثاری از جمله مجسمه شاه عباس مجسمه کاوه آهنگر و مجسمه سهراب سپهری است که هر کدام به دلیلی برداشته و ناپدید شد.