نگین دان

چه سان در حلقه آغوش گیرم شوخ‌چشمی را که از شوخی نگین را از نگین دان می‌کند بیرون

ازان به دیده دهم جای اشک لعلی را که چشم خشک نگین دان بی نگین باشد

نماید هر نگینی در نگین دان جوهر خود را ترا در خانه زین هر که می بیند جگر دارد

آنقدرها که نگین دان به نگین مشتاق است بوسه را جای در آن غنچه خندان پیداست

حلقهٔ انگشتری شد دست چوگان کردنش کاسه های سم نگین دان نعل زرینش نگین

لعلی که ساخته است نگین دان ز تاج زر خونین جگر به خانه زین از نشست توست

نگین را در نگین دان رتبه دیگر بود صائب اگر باور نداری سیر کن درخانه زینش

از جوهری نگین به نگین دان شود سوار از آشنا شود سخن آشنا بلند

چون نگین دان نگین افتاده می آید به چشم تا ز چشمم اشک لعلی بر زمین افتاده است

دیده ای کز اشک خون آلود مالامال نیست چون نگین دان نگین افتاده می آید به چشم