نفخت

قیمت این در نداند هیچکس جز نفخت فیه من روحی و بس

صور اینست ازتو تنها نفخ نور کز نفخت فیه من روحیست صور

سر نفخت فیه ز آدم چو بشنوم هر دم دم از حقایق اسما برآورم

و آن که حق عزوجل گفت، «انی خالق بشرا من طین، فاذا سویته و نفحت فیه من روحی» اشارت به اختلاف این دو عالم روح است که یکی را باطین حوالت کرد و از اعتدال مزاج وی به دین عبادت کرد که گفت، «سویته – وی را راست ومهیا بکردم» و اعتدال این بود، آنگاه گفت، «و نفخت فیه من روحی » این با خود اضافت کرد و بس و این بر مثال آن بود که کسی خرقه کرباس سوخته کند تا مهیا شود قبول آتش را، آنگاه نزدیک آتش برد و نفخ کند تا آتش در وی افتد.

چو جان ما ز نفخت است فیه من روحی روا بود که نفختش بود شراب و طعام

از آن دم آمده راز نهانست نفخت فیه من روحی عیانست

چون گل آدم باسرار او سرشت وز نفخت فیه من روحی نوشت

گفتی نفخت فیه من روحی به قرآن هستی خود ای جان جهان روح روان‌ها

ره جان اوّل از ذات تعالی نفخت فیه شد از قدرت لا

بحقیقت بدان که هر چیزی را یکبار زادنست الاّ آدمی و مرغ را و آنچه ذوات بیضه اند که اینها را دو بارزادنست تا بکمال خود می رسند هم چنانکه مرغ بیضه می زاید و بیضه مرغ می زاید اول بیضه است در پوست خویش بند است در فضای هوا طیران نتواند کرد تا در زیر پر و بال مرغی کامل پرورش نمی یابد و از خود بنمی زاید بمقام مرغی نمی رسد. همچنین وجود آدم بیضه صفت "انی جاعل فی الارض خلیفهٔ » بود، چه بیضه بحقیقت خلیفهٔ مرغ باشد. بنگر که چه شریف مرغی بود که پوست فرمود : «خمّرت طینه ادم بیدی اربعین صباحاً» وزردهٔ وی را گفت: «و نفخت فیه من روحی.»